De mogelijkheden onderzoeken. De plekken verkennen. De lucht ter plaatse opsnuiven. Onderdeel van ons ‘vind-proces’ naar een plek om te wonen is een dag eropuit trekken. Gewapend met adressen, goedgevulde broodtrommels en een uitstekend humeur togen wij op een zomerse zondag weer richting het oosten.
Geen ouderdomskwalen
Met een sprong a la de Dukes of Hazard zaten Ralph en Annet soepel in de auto. Het wachten was op het duo Krak en Mik dat iets vertraagd plaatsnam in het vehikel. Twee heren die met veel gezucht en gesteun, kussens en licht gevloek uiteindelijk op hun stoel zaten. Eigenlijk kunnen we spreken van supergemotiveerde wooncoöperatie-genoten die ondanks hun kwalen en blessures toch met ons en route gingen. Voor de goede orde vertellen we even wat de oorzaken van de klachten van dit krakkemikkig duo zijn. Zodat de lezers van dit blog niet denken dat de heren last hebben van ouderdomskwalen… Bij het onderhoud aan zijn boot was Jan onderuitgegaan met een ladder en hard op z’n achterwerk gevallen. En Frans was na een sportief weekend met te weinig vocht ten prooi gevallen aan een oud euvel in zijn darmen.
Woorden voor een gedicht
Volgens het aloude Nederlandse gezegde kom je met krakende wagens het verst, dus wij klagen niet over onze woongenoten. Nee, zij stemmen ons juist hoopvol. Zij zullen ons brengen op de plek waar wij we gaan wonen. Of is dat te positief gedacht? Onze eerste stop lag vlak over de grens in Duitsland. Daar heeft een vriend van Ralph een huis met grond gekocht. Wij bezoeken dat om te ervaren wat het is om te breken, te renoveren en te bouwen. Om te kijken hoe plannen vanaf papier naar de praktijk gaan. De zakken cement, het onkruid, het afval, de geur van tijd…. Het is een gedicht op zich en vergt ook goede ogen. Een blik om door de situatie heen te kunnen kijken en de mogelijkheden te blijven zien.
De v van vol hoofd
Na een korte lunch met vers gezette koffie, reden we naar Almen. Helaas waren we te vroeg bij de afspraak. We hebben alleen vanaf het begin van een oprijlaan naar het perceel gekeken. Dat op zich toverde al een glimlach op onze gezichten. Al moet gezegd dat het leed van Krak en Mik de aanblik ook pijnlijk maakte. Wachten was geen optie, zo zeiden Krak en Mik. Na een briefje te hebben achtergelaten (we were here!) aan Michel en Louise en nadat de heren zich weer in de auto hadden gevouwen, was een locatie in Vaassen het volgende doel. Vaassen met de v van Veluwe. Bosrijke omgeving, groen uitzicht, onverharde paden… Wat wil een mens nog meer? Nou, niet zozeer méér. Juist iets minder. En dan doelen we op de toeristen die met hun auto’s de wegen bevolkten. De v van Veluwe staat ook voor veel verkeer blijkbaar. Puntje van aandacht.
Zomerse zwaai!
Met een hoofd vol indrukken en ideeën zijn we huiswaarts gereden. De evaluatie volgt na de revalidatie van Krak en Mik en de vakantie. Ergens halverwege augustus? Nu zwaaien we naar iedereen en wensen we je een mooie zomer!
Natasja, Milou, Naomi, Ralph, Jan, Frans en Annet
